Aapjes kijken op trip!

Time flies! Weer een week voorbij.

Dinsdag t/m donderdag; stage bij het ministerie. Deze week heb ik stage gelopen bij het ministerie van onderwijs en ontwikkeling. Ik mocht helpen met dossiers van leerlingen in het speciaal onderwijs uitzoeken. Dat was best interessant, aangezien ik het nog nooit gedaan had. Als stagiaire in Nederland mag je namelijk niet zomaar in de dossiers van leerlingen kijken. Toch werk ik veeel liever met de kinderen, haha. Maar toch een mooie ervaring.

Verder hebben we donderdag nog onze fietsen laten verlengen bij het fietsverhuurbedrijf. Dat was wel weer een verre fietstocht, die ook langs het ziekenhuis van Yara en Zoë kwam dus dan had ik dat direct ook gezien. Gelukkig wisten de meiden de route door het drukke centrum van de stad omdat ze dat elke dag doen, ik had het nooit alleen kunnen vinden.

Vrijdag 26 september; onze vrije dag. We zijn met de bus naar het centrum geweest en hebben daar allemaal een hangmat gekocht die we nodig hadden voor onze eerste trip van het weekend! Daarna hebben we nog even in wat andere winkeltjes gekeken en zijn we weer naar huis gegaan. In de avond zijn we nog even gezellig bij een vriend gaan zitten, maar we hebben het niet te laat gemaakt want zaterdag moesten we vroeg opstaan voor de trip!!

Zaterdag 27 september; om 06:30 u ging de wekker. Toen we er helemaal klaar voor waren zijn we buiten gaan wachten op de taxi die ons naar ’t Vat (restaurant in het centrum) zou brengen, daar moesten we namelijk verzamelen om met het busje op trip te gaan. Vrijdagavond hadden we alvast de taxi voor deze ochtend gereserveerd, maar dat doen we ook niet weer want hij kwam niet. Toen hebben we snel gebeld en binnen een paar minuten zaten we in de taxi. Even later waren we op de verzamelplek en toen moesten we nog even wachten op het busje. Na een poosje kwam die en toen konden we van start gaan! Op naar Brownsberg en Stone Island in district Brokopondo. Onderweg zijn we bij een supermarkt gestopt om boodschappen te doen voor de komende dagen. We hadden een hele grote koelbox met veel ijs bij ons en daar ging alles in. Even later stopten we weer want het was namelijk tijd om iets te eten. Onze gids (en vriend) vroeg ons wat we op ons broodje wouden, maar eigenlijk zeiden wij alle drie dat hij dat mocht kiezen. We kregen een broodje met van alles erop en het smaakte (natuurlijk) weer heerlijk zoals we wel gewent zijn hier.

Na ongeveer 2,5 uur rijden kwamen we eindelijk aan bij Brownsberg en Stone Island. Het was een lange, hobbelige en vooral smalle weg de berg omhoog. Bij de bochten stond ook vaak een bordje dat je moest toeteren, anders wist de andere kant natuurlijk niet dat er iemand aankwam en dat zou erg gevaarlijk zijn. We reden naast de afgrond en daar had je een mooi uitzicht over de ‘jungle’. Eenmaal bovenaan de berg was een soort park met hutjes en daar kregen wij 1 van om de komende 2 dagen in te verblijven. Het was daar boven niet zo vreselijk warm gelukkig, en het waaide goed door dus dat was zeker fijn. Onze gids had helaas het virus chikungunya gekregen (gestoken door een bepaalde mug waar je een paar dagen ziek van wordt), hij was erg zwak en had veel botpijn. Hij ging toch mee en had medicijnen dus het zou snel beter worden. En bovendien moest hij ook voor ons koken! Hij had ook geregeld dat twee andere jongens (waar wij ook mee omgaan) ook mee gingen op trip om hem te helpen met dingen die hij nu niet goed kan. Het was ook wel gezellig zo met z’n 6en! Verder hebben we in de middag niet zoveel gedaan, we hebben de hangmatten opgehangen en nog even een beetje rondgewandeld. In de avond kwamen er nog meer vrienden van onze gids en dat waren erg leuke mensen. We hadden ook een kampvuurtje en we hebben er een super gezellige avond van gemaakt met z’n allen. Een groot feest met muziek, drank, de BBQ en geweldige mensen. Op een gegeven moment waren de jongens met de zaklamp in de bomen aan het schijnen, omdat je dan apen kan zien zeiden ze. En niet veel later hadden we onze eerste wilde aap gespot! Ik heb hem 2 keer gezien. Erg bijzonder om zo dichtbij een aap te zien, gewoon in de bomen naast je huisje. Toen we moe werden zijn we in onze hangmatten gaan liggen. Ik merkte meteen hoe koud het was, het waaide gewoon in het huisje. We hadden wel lange kleren meegenomen, maar ik had niet verwacht dat het daar zo koud zou zijn. We hebben nog redelijk kunnen slapen ondanks de kou, maar dat weten we nu ook weer voor de volgende trip.

Toen we wakker werden scheen de zon, en was het dus ook meteen lekker warm. Gelukkig, want we waren allemaal erg koud. Onze gids en privé kok had een heerlijk ontbijt voor ons allemaal gemaakt zodat we met een gevulde maag konden gaan wandelen. Na het ontbijt zijn we met de hele club gaan lopen. We gingen naar de Leoval (een kleine waterval). Eenmaal daar aangekomen hadden we het natuurlijk super heet en zijn we maar even onder de waterval gaan staan, wat erg fijn en afkoelend was! Onderweg zijn we ook nog een grote slang tegen gekomen, gelukkig was hij niet gevaarlijk en ging hij snel weg toen wij eraan kwamen. Daarna zijn we terug gelopen naar het huisje. Toen ging onze gids, vriend en privé kok meteen weer aan de slag om weer een maaltijd klaar te maken. Hij voelde zich gelukkig al wat beter door de medicijnen die hij mee had gekregen en hij had al minder last van zijn botten. Na het overheerlijke eten waren we allemaal weer bijgekomen van de zware wandeltocht op Brownsberg! Daarna hebben we nog even lekker bij het huisje gezeten en toen zijn we begonnen met opruimen/schoonmaken, het was namelijk best wel een bende, haha. Toen we klaar waren hebben we de spullen weer in het busje geladen en konden we beginnen aan de terugreis naar Paramaribo! Het was een erg lange/warme reis, eerst vanaf de berg helemaal naar beneden en toen over de weg terug naar de stad. Iedereen was helemaal kapot maar dat was het zeker waard. We zijn door de chauffeur naar huis gebracht zodat we niet ook nog een taxi moesten bellen om vanaf het centrum naar huis te komen. Helaas hebben we Stone Island niet kunnen zien doordat onze gids ziek was, maar hij heeft ons beloofd dat we dat de volgende keer zeker nog gaan doen! Verder was het een geweldige eerste trip, en ik heb zeker zin om vaker (met deze groep) op trip te gaan en nog meer prachtige plekken te zien.

Deze week starten de scholen hier weer, dus begint binnenkort ook (eindelijk!!) mijn stage bij de Jules Fernandesschool, ik kan niet wachten tot ik daar kan beginnen. Verder vliegt de tijd hier, maar we genieten elke dag en hebben het heel erg naar onze zin!!

Doeg! ;)